Οπως κάθε τι, έτσι και το ποδόσφαιρο είναι θέμα αισθητικής. Τι κάνεις κέφι να βλέπεις. Τι σε γεμίζει. Για τι πληρώνεις εισιτήριο. Ευτυχώς ανήκω στην κατηγορία που πληρώνει το εισιτήριο και όχι σε αυτήν που προσπαθεί να βρει τύπους να το πληρώσουν.
Δεν ξέρω συνεπώς αν η αισθητική μου για το ποδόσφαιρο άλλαζε αν δούλευα στο ποδόσφαιρο. Χίλιες φορές όμως να βλέπω τον Απόλλωνα του Πετρακογιάννη (όπως λένε στην Κρήτη τον Γιάννη Πετράκη) και ας κάνει τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, χίλιες φορές να βλέπω μια ομάδα να παίζει ανοιχτά είτε στη Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό είτε στο «Καραϊσκάκη» κόντρα στον Ολυμπιακό και να χάνει κερδίζοντας εύσημα και μαζεύοντας… τριάρες και τεσσάρες, παρά μια που να υπηρετεί τη λογική του μισού-μηδέν του Φέστα.
Αυτό που παρουσιάζει ο Ιταλός, ούτε καν στην πατρίδα του δεν παίζεται πλέον. Όταν ακόμη και οι γεννήτορες του κατενάτσιο το έχουν εγκαταλείψει, δεν γίνεται να είναι ούτε της μόδας, αλλά ούτε και αποτελεσματικό – αν αυτό είναι το ζητούμενο – οπουδήποτε αλλού.
Εξι ματς έχει βρεθεί στον πάγκο της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» ο Φέστα. Τα 5 κρίθηκαν στο γκολ, που προέκυψε στα 3. Ένα κέρδισε ο Απόλλωνας (κόντρα στον ΠΑΣ), 2 έχασε (κόντρα σε Αστέρα και μεσοβδόμαδα στο Κύπελλο από την Κηφισιά). Ζήτημα, συνολικά, σε όλα, να έβγαλε τέσσερις – πέντε φάσεις, επιθέσεις αξιόλογες.
Ακόμη και στην Τούμπα, την περασμένη εβδομάδα, που χάρη στην ασυνεννοησία Τέιλορ – Πασχαλάκη κατάφερε να ισοφαρίσει νωρίς, δεν πέρασε ποτέ τη σέντρα. Περίμενε πότε ο ΠΑΟΚ θα σταματήσει να χάνει ευκαιρίες, καρτερικά αποδεχόμενος πως οι όποιες πιθανότητες του να πάρει αποτέλεσμα δεν βασίζονται στο δικό του ποδόσφαιρο, αλλά στην τύχη, στη μεταφυσική, στην αστοχία των αντιπάλων.
[interwetten_desktop keimeno_etaireias=”Interwetten.gr, με πρόγραμμα επιβράβευσης* για όλους!” width=”50%”]
Προγνωστικά στοιχήματος
Το πιο σοκαριστικό ήταν πως σε σχέση για παράδειγμα με την ομάδα που ακόμη και με 10 στο γήπεδο, στην πρεμιέρα της στη Λεωφόρο δεν σταμάτησε ως και το 90’ (τότε είχε το δοκάρι με τον Ιωαννίδη) να κυνηγάει το γκολ, την περασμένη εβδομάδα, δεν έκανε τίποτα, δεν άλλαξε ούτε δράμι την προσέγγισή της, ακόμη και όταν νομοτελειακά βρέθηκε να κυνηγάει.
Θα άλλαζε κάτι; Πιθανώς όχι. Θα αλλάξει κάτι; Δεν ξέρω. Μπορεί με τον Πετράκη ο Απόλλωνας να έκανε 26 ήττες, μπορεί με τον Φέστα (αν και εφόσον επιβιώσει ο Ιταλός) να παίξει άλλα 18 παιχνίδια, να κάνει 18 φάσεις και να πάρει 18 1-0. Η να μην κάνει καμία και με 18 0-0 να σωθεί.
Δεν το ξέρω. Αισθητικά όμως δεν μου πάει. Δεν γίνεται να το επικροτήσω ακόμη και αν αποδειχτεί σωτήριο. Πόσο μάλλον να το αγνοήσω απόψε όταν κόντρα σε μια ομάδα όπως η ΑΕΚ, που έτσι κι αλλιώς έχει φοβερή παράδοση κόντρα στον Απόλλωνα, που παίζει σε αυτό που νιώθει πιο κοντινό της «σπίτι» από κάθε άλλο αυτήν την στιγμή, ξέρεις (ή έστω μπορείς βάσιμα να εκτιμήσεις) τι να περιμένεις.
Ο,τι δηλαδή και την περασμένη εβδομάδα. Πίσω από την μπάλα, στο μισό γήπεδο και προσευχές.
Με όλα λοιπόν αυτά τα δεδομένα, κόντρα σε αυτήν την ομάδα, κόντρα στην ομάδα που έχει και τη χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος, να προσφέρεται το «καθαρό» διπλό της Ενωσης στο 2.15 στην Interwetten, δεν είναι πλέον απλώς θέμα αισθητικής, αλλά και αντίληψης.
[pamestoixima_desktop keimeno_etaireias=”Καλύτερο από ποτέ με δυνατές αποδόσεις και σούπερ προσφορές!” width=”50%”]
